GR
Το Frages είναι ένα project που γεννήθηκε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του lockdown. Είναι ο καρπός των οπτικών εξερευνήσεων που αναμιγνύει την κωδικοποίηση και το γραφικό σχεδιασμό. Φιλοδοξεί να είναι ένας νέος τρόπος δημιουργίας που χρησιμοποιεί παραγωγικά συστήματα για να επιτρέψει την ανάδυση μιας νέας συμπεριφοράς. Η παραγωγική διαδικασία έχει τη μοναδική ιδιότητα να μεταμορφώνεται διαρκώς σε έναν άπειρο αριθμό παραλλαγών που ευνοεί την αυθόρμητη ‘συνάντηση’ νέων σχημάτων. Η διαδικασία αυτή καθοδηγεί τη δημιουργία ενώ ταυτόχρονα την απελευθερώνει από ένα προκατασκευαστικό τελικό αποτέλεσμα.
Κάθε απεικόνιση που συναντάμε είναι ένα “τμήμα” του πηγαίου κώδικα που το δημιούργησε: αν εκτελούσαμε ξανά τον κώδικα, θα προέκυπταν αμέτρητες νέες απεικονίσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το project, θεωρούμε απαραίτητο για εμάς να εμφανίσουμε τον κώδικα στην ακατέργαστη μορφή του (γλώσσα υπολογιστή) μαζί με το “οπτικό θραύσμα” απ’όπου προήλθε. Αυτό ήταν το φυσικό άλλωστε, για να επιτευχθεί πλήρης διαφάνεια της δημιουργικής διαδικασίας.
Η ανοικτή απεικόνιση του κώδικα, κατά συνέπεια, επιτρέπει την άμεση πρόσβαση σε ολόκληρο το σύστημα από το οποίο συλλέχθηκε το θραύσμα και στο άπειρο των αδελφών του. Με το φυσικό αποτύπωμα μιας από τις πολλές παραλλαγές, έχουμε μια πεπερασμένη απόφαση, μια δήλωση. Είναι μια απόλυτη αντίθεση στη μορφή, με το συνεχώς μεταβαλλόμενο αρχικό αντικείμενο, με το οποίο μπορείτε να αλληλεπιδράσετε και να παρατηρήσετε την ατέρμονη αναπαραγωγή του εαυτού του (αλλάζοντας έως και 60 φορές ανά δευτερόλεπτο!).
EN
Frages is a project born in Athens, during the lockdown. It is the fruit of visual explorations that mixes coding and graphic design. It aspires to be a new way of creation that uses generative systems to enable the emergence of new behaviour. The generative process has the unique quality to perpetually morph into an infinite number of variations which favors the spontaneous encounter of new shapes. It both guides creation and frees it from a preconceived final result.
Each visual we encounter is a “fragment” of the source code that generated it: if we were to execute the code again, countless new visuals would be created. This is why, in this project it felt essential to us to display the code in its raw form (computer language) along with the “visual fragment” it originated. This felt natural to achieve complete transparency of the creative process.
The open display of the code, consequently, allows a direct access to the entire system from which the fragment was collected, and to its infinity of siblings.
With the physical prints of one of these variations, we are making a finite decision, a statement. It is a total contrast in form with the perpetually shifting original object with which you can interact and observe the never-ending generation of itself (changing up to 60 times per second!).
